عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدیدچرا رنگ لباس و حجاب؛سیاه؟!
مسأله حجاب و رنگ آن
مقتضیات عصر ما ایجاب می کند که بسیاری از مسایل،مجدداً مورد ارزیابی قرار گیرد و تنها به ارزیابی گذشته بسنده نشود.(مسأله حجاب و رنگ آن) از جمله این سلسله مسایل است.
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی،یکی از مسایل داغ روز،همانا حجاب بانوان و نوع پوشش آنان بود و در سال 1358 بخش نامه ای به کلیه ادارات و مدارس ارسال شد،مبنی بر اینکه لباس اُنیفرم مدارس و همکاران فرهنگی،لباس گشاد باشد و البته هیچ رنگ در ان ذکر نشد. بر این اساس بود که لباس ها از حالت تنگ و دامن دار به لباس های گشاد که تاحدودی شرایط پوشش اسلامی را داشته باشد،تبدیل شد.البته کم کم مدیران مدارس و ادارات که با خواهران سروکار داشتند تا حدودی سلیقه ای عمل کرده و رنگ های خاصی را برای حجاب مشخص کردند.
در سال 62 طی بخشنامه هایی برای خواهران فرهنگی،تنها چادر،رنگ لباس آنان مقرر شد(سورمه ای ، قهوه ای،خاکستری و سیاه) حتی قید شده بود که بارانی ها و کاپشن های زمستانی این همکاران نیز در قالب همین رنگ ها باشد.
این مسأله حتی در پایه های ابتدایی که دانش آموزان تازه در حال رشد و شکوفایی جسمی و عقلانی هستند نیز مقید شده بود.
بین سالهای 63تا 70 حتی مقنعه های دانش آموزان ابتدایی تیره بود ولی کم کم وزارت بهداشت با این مشکل روبه رو شد که دانش آموزان ابتدایی به علت عدم درک صحیح از حجاب و همچنین به خاطر اینکه در ایام جنگ قرار داشتیم و تا حدودی وسایل شوینده کم شده بود دچار برخی بیماریهای ویژه شدند که سالها برای ریشه کنی آنها مبارزه شده بود(چون رشک و شوره سر).
البته مشکل فقط به خاطر حجاب ایجاد نشده بود ولی عامل تشدید آن حجاب بود.مقنعه های تیره و کاموایی که دانش آموزان برسر می کردند و عدم نظافت به موقع دانش آموزان،به تصور اینکه معلم موهایشان را نمی بیند و آنها هر روز خود را مکلف به شانه کردن مو و شستشوی دائم آن نمی دیدند،عامل مهمی در این امر به شمار می رود.
ناگزیر وزارت بهداشت طی بخشنامه ای کلیه معلمین را موظف کرد که هر روز،نظافت دانش آموزان را کنترل کنند و هفته ای 2بار مقنعه ها را از سر دانش آموزان جدا کنند و موهای آنان را کنترل نمایند تا بدین وسیله این بیماری ریشه کن شود.
در سالهای بعد با تقاضای معلمین گرامی و وزارت بهداشت،قرار بر این شد که دانش آموزان مقطع ابتدایی در ساعات درس و در کلاس مقنعه های خود را جدا کرده و اگر کسی داخل کلاس شد حتماً قبلاً حضور خود را اعلام کند تا دانش آموزان به خصوص پایه های چهارم و پنجم حجاب خود را رعایت کنند.این مسأله در روحیه دانش آموزان مؤثر واقع شده بود،زیرا هم تنوعی بود و هم سعی داشتند که حتماً هر روز موی خود را شانه کرده و رعایت بهداشت را بکنند و خود به خود این مسأله موجب نشاط و شادمانی دانش آموزان شده بود.البته این روند در مقطع ابتدایی قابل اجرا بود ولی در مقاطع بالاتر قابل اجرا نبود.
لازم به توضیح است که حجاب فی النفسه زیبا و عاملی برای تقویت و پایداری جامعه ولی باید همین مسأله طبق ضوابط خاص خود اجرا شود نه اینکه ما به گونه ای عمل کنیم که موجبات انزجار و حتی رد آن شویم.
مشکل دیگری که در مقطع ابتدایی و حتی سایر مقاطع تحصیلی با آن روبه رو هستیم و بوده ایم رنگ پوشش در مدارس است.
دانش آموز مقطع ابتدایی در سنین رشد و شادابی است.با پوشانیدن رنگ های تیره به تن آنان خود به خود عامل افسردگی و خمودگی آنان را فراهم می آوریم. در سالهای اخیر با توجه به این مسأله،به خصوص در سطح مدارس و دبیرستانهای غیرانتفاعی سعی براین شده است که رنگ اُنیفرم محصلین را از رنگ های شاد و متنوع بیشتری انتخاب کنند ولی باز متدسفانه این مسأله در سطح مدارس غیرانتفاعی است و مدارس دولتی تنها به تغییر رنگ مقنعه ها اکتفا کرده اند.
بیان موارد بالا صرفاً جهت آگاهی و مطرح کردن این موضوع است که چه عواملی سبب شده است رنگ تیره به خصوص سیاه در جامعه پذیرفته گردد و مصرف عموم یابد،در حالیکه اسلام این رنگ را طرد کرده و حتی مکروه می داند.
فلسفه حجاب چیست؟
مرحوم مطهری در کتاب حجاب خود(ص62)در مورد فلسفه حجاب چنین می گوید: "ما برای پوشش زن از نظر اسلام فلسفه خاصی قائل هستیم که نظر عقلی آن را موجه می سازد و از نظر تحلیل می توان آن را بر مبنای حجاب در اسلام دانست".
"...فلسفه پوشش اسلامی به نظر ما چند چیز است،بعضی از آنها جنبه روانی دارد و بعضی جنبه خانه و خانوادگی و بعضی دیگر به جنبه اجتماعی مربوط است و به بالا بردن احترام زن و جلوگیری از ابتذال او. حجاب در اسلام از یک مسأله کلی تر و اساسی تری ریشه می گیرد و آن این است که اسلام می خواهد انواع التذاذهای جنسی،چه بصری و لمسی و چه نوع دیگر،به محیط خانوادگی و در کادر ازدواج قانونی اختصاص یابد و اجتماع منحصراً برای کار و فعالیت باشد.برخلاف سیستم غربی عصر حاضر که کار و فعالیت را با لذت جوییها به هم می آمیزد،اسلام می خواهد این دو محیط را کاملاً از یکدیگر تفکیک کند."
معنای لغوی حجاب که برای پوشش بانوان مورد استعمال دارد،چیست؟
کلمه حجاب به معنی پرده و حاجب است و بیشترین استعمالش به معنی پرده است و آن پوشش،حجاب نامیده می شود که از طریق پشت پرده واقع شدن صورت می گیرد. در قرآن کریم در داستان سلیمان(ع)،غروب خورشید را این طور توصیف می کند"حتی تورات بالحجاب "سوره ص آیه 32
یعنی تا آن وقتی که خورشید در پشت پرده مخفی شد.
استعمال کلمه حجاب برای پوشش بانوان یک اصطلاح نسبتاً جدید است در قدیم و مخصوصاً در بین فقها کلمه "ستر" که به معنی پوشش است،به کار رفته است.
وظیفه پوشش(ستر)در اسلام این نیست که زنان از خانه بیرون نروند و زندانی شوند،بلکه چنین است که زن در معاشرت خود با مردان بدن خود را بپوشاند و به جلوه گری و خودنمایی نپردازد.
آیه ای که در آن حجاب به کار رفته است،آیه 54 احزاب است که می فرماید:"واذا سئلتموهن متاعاً فاسئلوهن من وراء حجاب" با توجه به مسائلی که در حال حاضر در جامعه ما رواج دارد و تأثیر شدید جوامع غربی بر روی نسل جوان، بخصوص دختران و با توجه به اینکه متأسفانه حجاب به طور کامل رعایت نمی شود،چرا جامعه ما تمایل شدیدی به رنگ تیره برای لباس و پوشش خود دارد؟
با مراجعه به آیات قرآن،دستورات زیادی راجع به پوشش زن بخصوص زنان پیامبر وجود دارد.حتی آیات بسیاری راجع به فلسفه حجاب وجود دارد،از جمله اینکه در جامعه آرامش روانی ایجاد می نماید یا اینکه استحکام پیوند خانوادگی را موجب می شود و یا موجبات استواری جامعه را فراهم می آورد و مهمتر از همه به زن ارزش و احترام می بخشد.
اما سؤال این است که پوشش و حجاب که موجبات دوام جامعه است،چرا با رنگ خود دلیلی برای این مفهوم است که آرام آرام از جامعه رخت بربسته است.البته دلیل ما برای این مدعا گسترش رنگ مشکی(سیاه)در جامعه است.
وقتی به کتاب روانشناسی رنگها اثر (ماکس لوسُر)مراجعه می کنیم،هر رنگی برای خود بیان کننده حالات و احساسات درونی فرد استفاده کننده است.ماکس لوشر هشت رنگ را جهت ازمون روانشناسی خود به کار می گیرد. خاکستری-آبی تیره-سبز-قرمز-زرد-بنفش-قهوه ای و سیاه هریک اگر در انتخاب اول و یا دوم فرد قرار گیرند بیان کننده حالتی هستند آن رنگ مطلوب فرد است و اگر در انتخاب هشتم قرار گیرند از نظر فرد رنگ مطرود است.
بررسی 4 رنگ که در جامعه ما بیشترین کاربرد را دارند
حال ما به بررسی 4 رنگ که در جامعه ما بیشترین کاربرد را دارند می پردازیم که عبارتند از:آبی تیره(سورمه ای)- سیاه- قهوه ای و خاکستری(طوسی).
آبی تیره
رنگ آبی تیره،نشان دهنده آرامش کامل است.اندیشیدن درباره این رنگ از تأثیر آرامش بخش در سیستم اعصاب مرکزی برخوردار است.
فشارخون،نبض و تنفس کاهش می یابد درحالیکه مکانیسم های دفاعی بدن برای تجدید نیروی موجود زنده فعالیت می نمایند و بدن انسان،خود را با آرامش و تجدید قوا تطبیق می دهد.به طوری که در هنگام بیماری و خستگی،نیاز به این رنگ، بیشتر می شود.از نظر روانشناسی، گرایش به حساس بودن و سهولت دل آزرده شدن نیز افزایش می یابد.آبی تیره نظیر چهاررنگ اصلی دیگر نشانه کروماتیک(رنگی)از یک نیاز بیولوزیکی است.از نظر روانشناسی به معنای آرامش است و از دیدگاه فیزیولوژیکی، معنای خشنودی را می دهد . یعنی خشنودی از وضعیت آرامش،همراه با لذت بردن از آن.
هرکسی که در یک وضعیت متوازن هماهنگ و عاری از اضطراب قرار دارد،احساس ثبات و یکپارچگی و امنیت می کند.لذا رنگ آبی نشان دهنده حدودی است که یک شخص در اطراف خود بوجود می آورد و نیز نشانگر یکپارچگی و احساس تعلق خاطر است.
شیلینگ،فیلسوف معروف آلمانی،سیمبلیسم آبی سیر را (یعنی نمودار ساختن شیء یا فکری بوسیله شیء یا فکری دیگر)در اثرش به نام فلسفه هنر به کار می برد.
آنجا که می گوید:سکوت شرط لازم زیبایی بوده و همچون آرامش دریای متلاطم است.
رنگ آبی از نظر سمبلیک شبیه آب آرام،خلق و خوی آرام،طبیعت زنانه و روشنی و درخشش یک کتاب خطی است و ادراک حسی آن طعم شیرین دارد.محتوای عاطفی آن ملایمت بوده و اندام آن پوست است.ابی تیره از عمق و کمال چشمگیری برخوردار است.بویژه مطلوب افرادی است که اضافه وزن دارند و نشانگر خشنودی و کامیابی است.نشانگر برآورده شدن پرسعادت آرمان های وحدت،یکی شدن و دوباره به وصال گایا(مادر زمین)رسیدن است.نمایانگر حقیقت و اعتماد،عشق و ایثار،تسلیم و فداکاری است.مظهر ابدیت است و نشانگر ارزشهای پایدار است ولذا به ابدی کردن گذشته تمایل دارد.در صورتی که فرد رنگ آبی تیره را انتخاب اول خود برگزیند،او به ارامش عاطفی،صلح و صفا،هماهنگی و خشنودی و یا استراحت روحی ویا تسکین و فرصتی برای تجدید قوا نیاز دارد.
هرکس که طالب رنگ آبی است،خواستار آرامش و محیط بی سروصدا و دور بودن از ناراحتی ها و اضطراب هاست.محیطی که در آن رویدادها در طول خطوط کمتر مرسوم پیامد می کند و رشد می یابد.هنگامی که رنگ آبی در انتخاب اول فقط به خاطر صفات آن انتخاب شده ،صرفاً برای یک رفتار جبرانی است.در این صورت متضمن یک آرامش روح،متانت رفتار و وجود این علاقه است که باید با اصول اخلاقی و پشت کار به امور زندگی پرداخت و او نیاز به این احساس دارد که می تواند به دوستان و نزدیکان خود اعتماد کند و مورد اعتماد آنان نیز باشد.اما همین رنگ،هنگامی که در انتخاب هشتم فرد قرار گیرد،یعنی فرد آن را رد کند،بیان کننده این مطلب است که نیاز او به آرامش و اعتماد متقابل در روابطش با دیگران ارضاء نشده است و در او موجب اضطراب می شود.روابط عاطفی موجود یا مراودات حرفه ای و شغلی شخص طرد می شوند.زیرا مطابق با معیارهای لازم به وجود نیامده اند و این مراودات یا خسته کننده و یا محدود می گردند. از نظر شخص،این مراودات،سنگین،نااُمیدکننده و ظالمانه به نظر می رسند.پیوندی که می خواهد از آن بگریزد،شخص شاید واقعاً این کار را از طریق ترک خانه اش یا تغییر شغلش بکند،ولی در موردی که وی می بیند مسؤلیت های او چنان است که واقعاً نمی تواند رابطه خود را با دیگران قطع کند،باز هم متمایل به پناه بردن روحی به برخی فعالیتهای جبرانی است و در این حالت آبی تیره به معنی قطع روابط (یا دست کم،میل به قطع روابط)که منجر به رفتار بی قرار یا تغییرپذیر و درجه ای از خشم روحی می گردد،امکان دارد که توانایی تمرکز شخص نیز بالنتیجه آسیب ببیند و در کودکان به صورت فراگیری دشوار،ظاهر می شود.
در افراد، اضطراب ناشی از آن،چنانکه مدت طولانی ادامه یابد می تواند منجر به اختلالات در سیستم عصبی شود.
سیاه
سیاه تیره ترین رنگ است و در واقع خود را نفی می کند.سیاه نمایانگر مرز مطلقی است که در فراسوی آن زندگی متوقف می گردد و لذا بیانگر پوچی و نابودی است.سیاه به معنای«نه» بوده است و نقطه مقابل «بله» رنگ سفید است.سفید به صفحه خالی می ماند که داستان را باید روی آن نوشت ولی سیاه نقطه پایانی است که در فراسوی آن هیچ چیز وجود ندارد.سیاه و سفید در حد افراط و تفریط هستند.چنانچه سیاه و زرد در کنار یکدیگر قرار گیرد بیانگر رفتار افراطی است.
سیاه به عنوان نفی کننده خود،نشانگر ترک علاقه،تسلیم یا انصراف نهایی بوده و از تأثیر قوی بر هر رنگی که در همان گروه قرار گرفته باشد،برخوردار است و خصلت آن را مورد تأکید و اهمیت قرار می دهد.
اگر فرد در انتخاب خود، اول رنگ سیاه را برگزیند بیانگر رفتار جبرانی از نوع افراطی است.هرکسی که سیاه را برگزیند چنین شخصی می خواهد هر چیز را نفی کند که بیرون از دایره اعتراض لجوجانه او نسبت به وضع موجودی است که در ان احساس می کند هیچ چیز آن طور که باید و شاید نیست.این شخص دربرابر سرنوشت و یا دست کم،در برابر سرنوشت خود،قد علم می کند و در معرض یک رفتار عجولانه و غیرعاقلانه در این مورد می باشد.
اگر رنگ سیاه به عنوان انتخاب هشتم که در واقع طرد رنگ سیاه است،قرار گیرد،بیانگر آرزوی کم و بیش طبیعی است که نفی کننده هر چیز نمی باشد و در کنترل اعمال و تصمیمات خود او قرار دارد.معذالک وقتی این وضعیت موردی از اضطراب باشد،از دست دادن یا محروم شدن از هر چیزی به صورت یک مسأله دشوار در می آید.
قهوه ای
خصلت شور زندگی از طریق این رنگ(زمینه تیره زرد و قرمز)کاهش یافته و سردتر شده و ملایم تر می گردد و به گفته نقاشان "در هم می شکند" لذا رنگ قهوه ای،انگیزه خلاق وسیعی را که نیروی فعال رنگ قرمز ایجاد می کند را کاهش می دهد و شور زندگی فاقد قدرت تأثیر فعال بوده و به گونه ای انفعالی و حسی است.
لذا کسی که رنگ قهوه ای را در انتخاب اول برگزیند،بیشترین توجه اش به جسم خود در واقع اندام خود است .زیرا زمانی فرد متوجه جسم خود می گردد که بیماری داشته باشد و جسم سالم کمتر توجه صاحب خود را جلب می کند.لذا این رنگ اهمیت بیشتری برای ناراحتی جسمانی و نیاز به شرایط بهتر برای بهبود آن ناراحتی را ایجاد می کند.
افراد بی خانمان و بی اصل و نسب که جایی را برای استراحت و آرامش ندارند،وقتی کمترین امید به امنیت و خشنودی جسمانی در آینده در آنها پدید آید،غالباً رنگ قهوه ای را در انتخاب اول برمی گزینند انتخاب رنگ قهوه ای در سالهای بعد از جنگ در کشور ما به خوبی مشهود بوده است.
وقتی رنگ قهوه ای در انتخاب اول و دوم قرار می گیرد،نشانگر نیاز روحی و روزافزون به آسایش جسمی و خشنودی حسی است تا بدین طریق از وضعیتی رهایی یابد که موجب یک احساس عدم آسایش می گردد علت این وضعیت شاید به نوعی ناامنی و بیماری واقعی جسمانی و یا شاید یک محیط تضاد و یا وجود مشکلاتی باشد که شخص خود را قادر به مقابله با آنها نمی بیند.
اما کسی که رنگ قهوه ای را نمی پذیرد این نیاز به ارامش را کلاً رد می کند.در اینجا آسایش جسمانی و ارضای حسی به عنوان ضعفی تلقی می شود که باید برعلیه آن جنگید. فردی که رنگ قهوه ای را طرد می کند خود را فردی تصور می کند که از قدرت و مقاومت بیشتری برخوردار است و مایل است که به عنوان یک تکرو بدرخشد.از نظر چنین شخصی نه جنبه اجتماعی یا وابستگی و نه برآوردن نیازهای جسمانی،هیچ یک اهمیت ندارد.
خاکستری(طوسی)
خاکستری نه رنگ تیره است نه روشن،بلکه کاملاً آزاد از هر محرک یا گرایش روانی می باشد.خاکستری خنثی است.نه اضطراب آفرین است و نه ارامش بخش.
خاکستری فاقد حیطه و قلمرو بوده و فقط یک مرز است،مرزی مانند سرزمین هیچ کس.
(no-man's Land که اصطلاحی است در زبان آلمانی،به معنای شخص یا چیزی که با گرفتاری روبرو شده باشد.)
به نظر می رسد که شاید یکی از راه حل ها این باشد که استفاده از رنگهای شاد و زنده را در میان جوانان به خصوص در بین بانوان رواج دهیم.در میان کشورهای مسلمان،مردم مالزی چنین شیوه ای را جهت حجاب بانوان برگزیده اند.
رنگ خاکستری یعنی یک منطقه غیرنظامی تجزیه شده میان مناطق متضاد دو طرف.هرکس که خاکستری را در انتخاب اول خود قرار دهد معنایش این است که می خواهد دور هر چیزی دیوار بکشد و خود را غیر متعهد و فاقد فعالیت بیرونی نماید به طوری که بتواند خود را در برابر هر نفوذ یا محرک خارجی حفظ کند.این شخص گرایش به شرکت در کارها نداشته و از طریق اعمال خود به خود و مصنوعی از مشارکت در کارها خودداری می کند.
حتی در موردی که به طور کامل مشارکت دارد،وی واقعاً با دستگاه کنترل از راه دور در این مشارکت شرکت می کند به این معنی که در گوشه ای می ایستد و به خودش اجازه می دهد که حرکاتی را انجام دهد ولی هرگز به خودش اجازه مشارکت نمی دهد.
خاکستری که دارای صفت ویژه عدم مشارکت یا 'کار به کار دیگران نداشتن' است،دارای یک عنصر آشکار پنهان کاری است.اما کسی که رنگ خاکستری را طرد می کند،چنین شخصی مایل است که هر چیز را در پوشش اراده خود قرار دهد و احساس می کند که از حق کاملی برای شرکت کردن در هر چیزی که در پیرامون او روی می دهد،برخوردار است.به نحوی که ممکن است دیگران او را فردی فضول،بسیار کنجکاو و یا موی دماغ بدانند.
با توجه به نکاتی که درمورد رنگ های مورد استعمال جامعه ذکر شد حال این سؤال مطرح است که چرا در جامعه ما تمایل زیادی به این رنگها وجود دارد؟به خصوص رنگ سیاه.
ایا جوانان ما از لحاظ جنبه های اجتماعی پرخاشگر نشده اند و آیا آنان نسبت به پیوند خانوادگی بی تفاوت و متعارض نگشته اند؟از طریق آمارگیری و بررسی آثار در جامعه می بینیم که پاسخ این سؤالات متأسفانه مثبت است.هنگامی که دقت می کنیم،لباسها،لوازم شخصی مثل کیف،کفش و کمربند آقایان یا حتی رنگ اتومبیل ها یا سفید است یا رنگ های تیره و اغلب تمایل به رنگ مشکی است.
لباس ها بیشتر به رنگ تیره عرضه می شود.حتی لباسهای مجلسی و مهمانی خانمها بیشتر رنگ تیره، بخصوص سیاه است و این بیان کننده ان است که جامعه ما بخصوص جوانان از وضعیت اجتماعی و زندگی خود رضایت کامل ندارند.
وقتی به خصوصیات اخلاقی محصلین توجه می کنیم،بیشتر انان دلمرده،مأیوس ار آینده و بی علاقه به زندگی هستند.بیشتر شعرها و داستان هایی که آنان می نویسند حکایت از عدم رضایت انان نسبت به وضع خودشان است.
آمار ساعات مطالعه دانش آموزان ما بسیار پایین آمده است.انگیزه و شوق زیستن در انان اندک است البته این مطلب را نمی توان تعمیم داد،ولی درصد آماری اینگونه مسائل نسبت به سالهای گذشته افزایش یافته است.ما باید در صدد براییم تا علتها را پیدا نموده و رفع مشکل کنیم.
با توجه به اینکه در سالهای اخیر امکانات آموزشی افزایش چشم گیری داشته است(رایانه،اینترنت و سایر وسایل کمک آموزشی ولو در سطح شهر)بازدهی علمی دانش آموزان کاهش یافته است و اکثر دانش اموزان لااقل در سطح شهر نیاز به معلم خصوصی دارند.اما درصد رشد و خلاقیت آنان کاهش یافته است.
البته شاید به ذهن برسد که تنها عامل این مشکلات رنگ لباس و حجاب نیست.خیر،بلکه سخن این است که انتخاب این رنگها تماماً دال بر این است که این مشکلات وجود دارد.باید روحیه جوانان را شاداب و سرزنده نماییم تا خودبه خود تمایل به این رنگهای تیره از بین برود.پس لازم است که مسؤلین و دست اندرکاران امر آموزش و پرورش و مسائل اجتماعی یک نیم نگاهی نیز به این مسائل داشته باشند.زیرا این رنگها حکایت از این امر دارد که جامعه،چون دیگی جوشان است.قبل از انجار به یاری ان بشتابیم و راه حل های معقول و قابل اجرایی را جهت رفع این مشکل در جامعه ارائه دهیم.
به نظر می رسد که شاید یکی از راه حلها این باشد که استفاده از رنگهای شاد و زنده را در میان جوانان بخصوص در بین بانوان رواج دهیم.در میان کشورهای مسلمان،مردم مالزی چنین شیوه ای را جهت حجاب بانوان برگزیده اند و امار خودکشی در میان جوانان این کشور تا حدودی کمتر از سایر کشورهاست.
آنان مردمی آرام،صبور و پرکار هستند.در ایام حج در میان سایر ملل به طور چشمگیری مورد توجه سایر مسلمانان قرار می گیرند و ناخوآگاه در دیدگان بیننده یک برق شادمانی ایجاد می کنند.
بیاییم رنگ سیاه را از جامعه خود پاک کنیم ،رنگی که حتی اسلام جهت لباس نمازگزار در جزء مکروهات قرار داده است.یعنی هنگامی که در آستان الهی قرار می گیریم مکروه است که لباس تیره بپوشیم.
آیه ا... بهجت و سایر علما در رساله های خویش این رنگ را جزء مکروهات نماز اعلام کرده اند.
مسأله شماره728از رساله آیت ا... بهجت : "اگر نمازگزار چند چیز را به امید اینکه ثواب نمازش زیاد شود ترک کند خوب است که قسمتی از آن عبارتند از:پوشیدن لباس سیاه غیر از عمامه و کساء و لباس نازک..."
البته بسیار امیدواریم با سیاستهایی که دولت اسلامی در پیش می گیرد،بتوانیم روحیه شاد زیستن و سالم زیستن و با تقوا بودن را در جامعه رواج دهیم.انشاا...